9 personen hebben Johan Kamp in hun hart gesloten.
In het gastenboek kunt u uw persoonlijke boodschap opnemen.
Naam: | Johan Kamp |
Roepnaam: | Jan |
Geboren: | dinsdag 20 januari 1920 te Almkerk |
Overleden: | zondag 21 februari 2010 te Werkendam |
Begraven: | donderdag 25 februari 2010 te Werkendam |
Adres: | D 63 |
Woonplaats: | Almkerk |
Beroep: | Erdarbeiter |
Opgepakt op 16 mei 1944 bij de vergeldingsrazzia te Sliedrecht, Giessendam, Hardinxveld, Werkendam en de Biesbosch: Onbekend . | |
Op dinsdag 16 mei 1944 per overvalwagen afgevoerd naar het PDA in Amersfoort | |
In het PDA ingeschreven onder gevangenenummer: 1203 | |
Tussen 16 mei 1944 en 7 juli 1944 werden 263 gegijzelden vrijgelaten | |
Johan Kamp is NIET vrijgelaten | |
Op 7 juli 1944 's-morgens om 02:30 uur werden de gevangenen afgemarcheerd naar het station in Amersfoort om per trein naar Duitsland vervoerd te worden. | |
Kampen in duitsland: | |
Plaats, kamp: | Schkopau, Gemeinschaftslager |
Plaats, kamp: | Lippendorf, De Kippe |
Plaats, kamp: | Peres, Alpenrose |
Johan Kamp is teruggekeerd: september 1945 | |
Persoonlijk verhaal: | |
In het boekje Brabantse Merwedegijzelaars (uitgave Historische Vereniging Werkendam en De Werken c.a. uit mei 2011) lezen we het volgende: Jan Kamp is altijd zeer zwijgzaam over zijn kampverleden. Aan zijn schoonzoon Hans Kamp heeft hij summier weleens iets verteld. "Uit gesprekken met hem heb ik begrepen dat wanneer hij op het land gewerkt had, de boerin hem wat aardappelen gaf. Hij smokkelde de aardappelen stiekem het kamp in, niet alleen voor hemzelf, maar ook voor de anderen. Totdat het ontdekt werd door de Duitsers. Daarna gooide hij de aardappelen over het hek het kamp in, zodat wanneer ze binnen waren, ze naderhand naar de aardappelen konden zoeken in het gras en ze op een kacheltje in een barak konden poffen". De echtgenote van de heer Kamp, mevrouw J. van Maastricht, heeft de kinderen verteld dat ze pas in september 1945 werd herenigd met haar latere echtgenoot. Jan Kamp vertelde dat de onzekerheid na de bevrijding hen tegenhield direct westwaarts naar Nederland te gaan en zo zijn ze te voet via Oostenrijk, Zwitserland, Frankrijk en België naar Nederland gegaan. Soms meegenomen door een vrachtwagen, maar veelal te voet. In september 1945 klopt Jan Kamp aan bij het werkadres van zijn vriendin. Ze herkent hem nauwelijks, zo uitgeput en moe ziet hij er uit. Dat vertelt ze slechts zijdelings, aan de kinderen werd altijd de vreugde van het hernieuwde samenzijn als absoluut belangrijkste genoemd. |