In het boekje Brabantse Merwedegijzelaars (uitgave Historische Vereniging Werkendam en De Werken c.a. uit mei 2011) lezen we het volgende:

Jan Kamp is altijd zeer zwijgzaam over zijn kampverleden. Aan zijn schoonzoon Hans Kamp heeft hij summier weleens iets verteld. "Uit gesprekken met hem heb ik begrepen dat wanneer hij op het land gewerkt had, de boerin hem wat aardappelen gaf. Hij smokkelde de aardappelen stiekem het kamp in, niet alleen voor hemzelf, maar ook voor de anderen. Totdat het ontdekt werd door de Duitsers. Daarna gooide hij de aardappelen over het hek het kamp in, zodat wanneer ze binnen waren, ze naderhand naar de aardappelen konden zoeken in het gras en ze op een kacheltje in een barak konden poffen".
Dat het smokkelen van aardappelen naar het kamp niet zonder risico is, blijkt uit de dood van Henk van der Aar uit Beverwijk. Op dinsdag 14 november 1944 wordt Van der Aar doodgeschoten vanwege het stelen van aardappelen in de buurt van Kamp Alpenrose in Peres.

De echtgenote van de heer Kamp, mevrouw J. van Maastricht, heeft de kinderen verteld dat ze pas in september 1945 werd herenigd met haar latere echtgenoot. Jan Kamp vertelde dat de onzekerheid na de bevrijding hen tegenhield direct westwaarts naar Nederland te gaan en zo zijn ze te voet via Oostenrijk, Zwitserland, Frankrijk en België naar Nederland gegaan. Soms meegenomen door een vrachtwagen, maar veelal te voet. In september 1945 klopt Jan Kamp aan bij het werkadres van zijn vriendin. Ze herkent hem nauwelijks, zo uitgeput en moe ziet hij er uit. Dat vertelt ze slechts zijdelings, aan de kinderen werd altijd de vreugde van het hernieuwde samenzijn als absoluut belangrijkste genoemd.

Na de val van de muur in 1989 en de hereniging van Oost en West-Duitsland is Jan Kamp op 80-jarige leeftijd nog een keer terug geweest naar Peres om te zien of er van het kamp nog wat over was. Het hele dorp blijkt rond 1983 afgegraven door de dag-mijnbouw voor de koolwinning, inclusief de barakken.