In de nacht van 9 op 10 mei 1944 schiet het verzet bij de Helsluis twee landwachters dood. Als represaille worden in de week daarna aan beide zijden van de rivier de Merwede honderden veelal jonge mannen opgepakt en door de bezetter weggevoerd. Van deze mannen keren er 26 niet terug.
8 personen hebben Leendert den Dunnen in hun hart gesloten.
In het gastenboek kunt u uw persoonlijke boodschap opnemen.
Naam: | Leendert den Dunnen |
Roepnaam: | Leendert |
Geboren: | dinsdag 28 september 1920 te Giessendam |
Overleden: | donderdag 28 september 1944 te Zöschen, Landkreis Merseburg |
Begraven: | te Zöschen, Ehrenmal in het park |
Adres: | C 351 |
Woonplaats: | Giessendam |
Beroep: | Arbeider |
Opgepakt op 16 mei 1944 bij de vergeldingsrazzia te Sliedrecht, Giessendam, Hardinxveld, Werkendam en de Biesbosch: Onbekend . | |
Op dinsdag 16 mei 1944 per overvalwagen afgevoerd naar het PDA in Amersfoort | |
In het PDA ingeschreven onder gevangenenummer: 1185 | |
Tussen 16 mei 1944 en 7 juli 1944 werden 263 gegijzelden vrijgelaten | |
Leendert den Dunnen is NIET vrijgelaten | |
Op 7 juli 1944 's-morgens om 02:30 uur werden de gevangenen afgemarcheerd naar het station in Amersfoort om per trein naar Duitsland vervoerd te worden. | |
Kampen in duitsland: | |
Plaats, kamp: | Schkopau, Gemeinschaftslager |
Plaats, kamp: | Spergau, ArbeitsErziehungsLager |
Plaats, kamp: | Zöschen, Lager |
Persoonlijk verhaal: | |
Op de transportlijst uit Amersfoort is als onjuiste geboortedatum 10 april 1922 vermeld. Uit de gegevens van het bevolkingsregister van de gemeente Giessendam blijkt dat dit 28 september 1920 moet zijn. In november 2020 spreek ik telefonisch met Piet, de jongste zoon van een zus van Leendert den Dunnen. Hij stuurt me daarna een foto met de volgende mail: 'Naar aanleiding van ons telefoongesprek van maandag jl. hierbij een foto van Leendert den Dunnen, hoe oud hij hierop is weet ik niet maar ik denk rond de 20. Voor mij toch wel een belangrijke foto want met mijn 2e naam heet ik naar hem. Leendert had twee oudere zusters namelijk Adriana (de oudste) en mijn moeder Leentje. Ik heb nog bij mijn broer en zus gevraagd of deze iets van ome Leen weten, maar beiden konden mij niets vertellen, er werd eigenlijk nooit gesproken over hem. Ik denk dat dit te pijnlijk was. Zoals ik u vertelde, stond oma Den Dunnen altijd op de dijk met het gezicht naar de Dam. Elke Giessendammer van boven de 60 kan zich dat nog wel herinneren. Toen mijn broer later aan haar vroeg waarom ze altijd op de dijk stond, was haar antwoord: "Maar jongen als Leen terug komt, moet er toch iemand zijn die hem verwelkomt ....". Dit geeft aan wat een verdriet dit - begrijpelijk - voor haar is geweest.'
|