Lieve pap: nu ik zelf ouder word besef ik meer en meer wat u op jonge leeftijd hebt meegemaakt. In kamp Amersfoort gezeten, gelukkig vrijgelaten, en een paar jaar er na naar Nederlands-Indië voor 4 jaar.
U bent niet oud geworden, slechts 44 jaar. Ik wou dat ik nog eens even met u kon praten over wat u allemaal heeft meegemaakt.
Helaas, dat kan niet meer! En wat ik het liefst tegen u zou willen zeggen: Bedankt dat u mijn vader was!

Mijn opa was Kees Holleman
Ik ben dankbaar dat hij zo heeft gevochten ook voor onze vrijheid
Ik besef nu hoe zwaar het voor mijn oma is geweest
Ze leven voort in m’n hart
Mariska van Eijl schrijft dit omdat het 75 jaar bevrijding is nu en dit nooit vergeten mag worden

Mijn oom Gerrit vos is bij de razzia opgepakt bij hardinxveld hij heeft weten te ontsnappen in Duitsland en hij is te voet helemaal teruggekomen naar zijn vader janus vos in Leerdam.

Op 19 mei 2014 heb ik in het gastenboek een oproep gedaan betreffende
mijn ome Korstiaan Maas, hierna heeft Anja van der Starre nog telefonisch contact met mij gehad. Het verhaal wat thuis verteld werd
was dat Kors en Piet Maas met de razzia werden opgepakt, Piet uit de rij met gijzelaars was gevlucht en zijn jongere broer het niet durfde, Kors kwam in Amersfoort en via Amersfoort werd hij doorgestuurd naar Dachau. Echter na contact met Anja bleek het verhaal niet te kloppen omdat de gijzelaars met overvalwagens op transport waren gezet en niet met de trein. Ook was zijn naam niet op bewuste transportlijsten terug te vinden, echter na jarenlange zoektocht vond ik op Dachau one step research results zijn naam terug, wel was zijn voornaam verkeerd geschreven een foutje dus. Koestian i.p.v. Korstiaan vandaar het waarschijnlijk moeilijk was terug te vinden. bij de details stond het o.a. volgende Prison Number 141010 Date of Arrival zug. 13 feb 1945 transferred 17 april 1945. Kors Maas kwam met vlektyfus uit Dachau terug naar Hardinxveld waarna hij enkele weken in een rode kruis tentje buiten het ouderlijk dijkhuisje heb gelegen om vervolgens 1 jaar in een sanatorium in Eindhoven heb gelegen. Jammer is dat ik nog steeds niet een transferlijst heb kunnen vinden naar het doorgangskamp Amersfoort.

In gedachten bij mijn vader Teun Rietveld en alle andere Merwedegijzelaars. Hen herdenken en stilstaan bij de waarde van vrijheid voor een ieder wordt elk jaar nog belangrijker.

Beste Johan, je bent een onbekende voor mij maar toch heb je een gezicht. Jij en alle anderen zijn niet vergeten. Weet dat er, mede door jou , veel geleerd is van alle gepleegde wreedheden en het gewelddadig onderdrukken van anderen. Je hebt de mensheid iets gegeven dus. Een verlaat dankjewel daarvoor.
Mvgr Thea van Dijk Sliedrecht

Ons gezond verstand en ons hart vormen ons geweten
75 jaar in vrijheid opdat we nooit vergeten!
In liefdevolle herinnering aan Teunis Yges Paans

Kamp Amersfoort was een terugkerend onderwerp in ons gezin. Mijn vader vertelde dan dat hij als jong knulletje (jongste gevangene?), die nauwelijks buiten Sliedrecht was geweest, in een hel terecht kwam:geweld,heimwee,luizen,vernedering,honger en dood.
Wat me in het bijzonder bijblijft, was het feit dat een paar medegevangenen zich over mijn vader ontfermden en hem erdoor sleepten; vaak dorpsgenoten met "weinig aanzien"in het dorp waar anderen waarvan je meer altruïsme en hulp mocht verwachten niet thuis gaven.

Vind het jammer dat het monument in Altena niet in de Biesbosch komt op de plaats waar ze zijn verzameld bij smid de Kreek

Ik ben de dochter van Aart Kop. Pa heeft nooit iets verteld over die oorlogsperiode. Wij zijn er pas achter gekomen na zijn overlijden. Met mijn 2 broers en nichtje de dag bijgewoond in kamp Amersfoort tijdens een bijeenkomst van de merwedegijzelaars. Indrukwekkend en heel bijzonder. Wij gedenken je papa. Altijd in mijn hart.

Ik ben Els van de Werken dochter van Mels van de werken
Mijn moeder was in verwachting van mij toen hij in Sliedrecht uit de trein werd gehaald
Ik ben op 3 september ge boren en naar hen vernoemd. dus ook 75 jaar geworden

Pieter Boeren woonde bij ons om de hoek en hij parkeerde altijd zijn auto bij ons voor de deur. Wij "pasten" daar dan op. En hij was ons daar dankbaar voor. Een heel hartelijke man (en zijn vrouw ook)

Ondanks alle narigheid die mijn opa heeft moeten doorstaan is hij een liefdevolle, vrolijke en creatieve man gebleven met een groot hart. Lieve opa Goedhart, rust zacht. Veel liefs Irene

Fijn om zo in deze bijzondere tijd extra te herdenken.

Mooi initiatief en inventief om op deze manier toch te herdenken