5 personen hebben Joris in 't Veld in hun hart gesloten.
In het gastenboek kunt u uw persoonlijke boodschap opnemen.
Naam: | Joris in 't Veld |
Roepnaam: | Joris |
Geboren: | zaterdag 6 januari 1923 te Dubbeldam |
Overleden: | woensdag 21 december 2016 te Dordrecht |
Begraven: | te Dordrecht, Algemene begraafplaats aan de Zuidendijk |
Adres: | D 85 |
Woonplaats: | Dubbeldam |
Beroep: | Landarbeider |
Opgepakt op 16 mei 1944 bij de vergeldingsrazzia te Sliedrecht, Giessendam, Hardinxveld, Werkendam en de Biesbosch: op het land in de Biesbosch . | |
Op dinsdag 16 mei 1944 per overvalwagen afgevoerd naar het PDA in Amersfoort | |
In het PDA ingeschreven onder gevangenenummer: 1154 | |
Tussen 16 mei 1944 en 7 juli 1944 werden 263 gegijzelden vrijgelaten | |
Joris in 't Veld is vrijgelaten: donderdag 6 juli 1944 | |
Persoonlijk verhaal: | |
Aan de transportkaart vanuit Kamp Amersfoort is te zien, dat Joris in 't Veld op het laatste moment is vrijgelaten. Hij was dus wel geselecteerd voor transport naar Duitsland, maar hij is niet daadwerkelijk meegegaan. De reden hiervoor is niet bekend. Joris' dochters Loes en Jannette mailen op 17 april 2020 naar aanleiding van een artikel in AD/De Dordtenaar het volgende: In het nabijgelegen verenigingsgebouw “helpt elkander” waren Duitsers gestationeerd. Zij kwamen ook wel in het café. Via een hoger geplaatste Duitser heeft zijn vader het voor elkaar gekregen om Joris vrij te krijgen, met als argument dat hij thuis nodig was met een beroep in de ‘voedselvoorziening’. Na het lezen van het stuk bij zijn naam begrijpen we dat hij er goed vanaf is gekomen, omdat hij al geselecteerd was voor transport naar Duitsland; Braunschweig / Süd Hannover, maar toch is vrijgelaten in Kamp Amersfoort. Onze vader vertelde weinig over deze periode. In zijn laatste jaren wilde hij er rond de tijd van Dodenherdenking/Bevrijdingsdag wel eens wat over vertellen, bijv. over de beul van Amersfoort (Kotalla) en zijn hond. Maar meestal wilde hij er niet over praten. Waarschijnlijk ook omdat hen bij hun vrijlating ingeprent werd dat ze nooit mochten vertellen wat hen was overkomen, ander zouden er represailles komen. Onze vader is een paar jaar na de oorlog getrouwd met onze moeder Helena van der Weijden en samen kregen ze dus twee dochters. Hij werd kruidenier en dit is hij zijn hele leven gebleven. Echt zo’n ouderwetse, die ’s avonds ook nog met een bakfiets langs de klanten ging. Heel zijn leven heeft hij keihard gewerkt; nooit stil gezeten Met 65 jaar met pensioen gegaan, waarna hij nog heel wat jaren met onze moeder van zijn pensioen heeft kunnen genieten. Hij is in december 2016 op 93-jarige leeftijd overleden". |