In het boekje Brabantse Merwedegijzelaars (uitgave Historische Vereniging Werkendam en De Werken c.a. uit mei 2011) lezen we het volgende:

Fred Kreukniets vader overlijdt als hij elf jaar oud is en samen met zijn moeder, broers en zussen runnen ze de boerderij aan de Kadijk te Bergambacht. In 1944 werkt hij als melker op de boerderij op de Steenen Muur in de Biesbosch. Als hij bij de razzia van 16 mei wordt opgepakt, wordt hij weggevoerd naar Kamp Amersfoort en later naar Duitsland, waar hij verblijft in de kampen Schkopau, de Kippe te Lippendorf en Alpenrose in Peres. Bij de bevrijding juichen ze als de Amerikanen er aan komen, maar tegelijkertijd naderen de Russen en worden ze beschoten.

De zoon van Kreukniet vertelt dat hij begin jaren zeventig van de vorige eeuw op bezoek is geweest in een dependance van kamp Buchenwald. Het was één van de schaarse momenten dat hij iets losloet over zijn tijd in het kamp."Ik ruik zelfs de geur nog uit die tijd", zo vertelt zijn vader hem. De nachtmerries keerden toen ook weer tijdelijk terug. Na de bevrijding gaat Kreukniet bij een maat achterop de fiets via Limburg weer terug naar huis. Eenmaal thuis blijkt hij ernstig ziek, hij heeft TBC en moet een halve long missen. Hij kuurt een jaar in een tentje bij de boerderij waar hij met zijn broers en zijn zussen woont. Als hij herstelt van zijn ziekte, gaat hij ondanks blijvend letsel werken op een vlasdrogerij.