Het persoonlijke verhaal van Arie de Kluijver is mij in augustus 2015 toegestuurd door zijn broer Henk en zus Maartje.

‘Arie was in de tijd van de razzia van 16 mei 1944 schippersknecht. Door de oorlog en door de inbeslagname van het schip waarop hij werkte, was hij echter tijdelijk zonder werk. Om toch wat te verdienen was Arie bij melkboer Cees Koorevaar in dienst. Op de dag van de razzia hoorde hij bij een klant - op circa 500 meter van zijn ouderlijk huis aan de C 211 - wat er die dag speelde. Hij is toen in lichte paniek zo snel mogelijk naar huis gaan. Voordat er ook maar een plan gemaakt kon worden (bijvoorbeeld dat Arie zich ergens zou verstoppen), waren de Duitse soldaten al binnen. Voor de ogen van de hevig geschrokken aanwezige familie werd hij meegenomen en brachten ze hem naar het verzamelpunt bij de Nederlands Hervormde kerk. Later die dag werd Arie met lotgenoten naar het station gebracht voor transport naar Amersfoort. Onze vader moest enige tijd later wat kleding naar Kamp Amersfoort brengen. Dit kon hij aan de poort afgeven zonder dat hij zijn zoon mocht zien. De rest van de geschiedenis is bekend.

Het bericht van Aries overlijden kwam pas twee maanden na zijn dood op een vrij ontactische manier bij onze familie aan. Op een zaterdag in maart 1945 kwam onze zus Maartje (toen 12 jaar oud) iemand op de dijk tegen die het haar vertelde. Deze man was waarschijnlijk op de hoogte via Henk de Jong, een Sliedrechtse Merwedegijzelaar die als Sanitäter in de Duitse kampen De Kippe en Alpenrose werkzaam was. Hij verpleegde er vele jongens en administreerde de overleden gevangenen zorgvuldig op vellen papier. Op 11 januari 1945 noteerde hij het overlijden van Arie in Peres (24 km. ten zuiden van Leipzig) en hij heeft daar waarschijnlijk iets over naar huis geschreven. De man die mijn zus sprak had geen idee, dat onze familie nog niet van het overlijden van Arie op de hoogte was. In die onwetendheid begon hij hierover een gesprek met Maartje, die toen begreep dat Arie niet meer leefde. Met het nog onverwerkte verdriet van het overlijden van een andere broer drie jaar daarvoor (Piet, 13 jaar oud), is zij naar huis gerend om het droeve nieuws aan onze ouders te vertellen. De bevrijding van Nederland twee maanden later was derhalve voor onze familie moeilijk als een feest te zien'.

In de oorlog woonde Arie met zijn broers en zussen in het ouderlijk huis aan de Molendijk 25 in Sliedrecht. Daar heeft de Duitse kunstenaar Gunter Demnig op zaterdag 28 april 2018 om 10.00 uur een Struikelsteen voor Arie gelegd. Loco-burgemeester Hanny Visser hield er een toespraak en Anja van der Starre deed dat namens de familie. Henk de Kluijver, een jongere broer van Arie reikte de steen voor zijn broer aan Demnig aan. Aries zus Maartje legde een witte roos.