Het verhaal van Job van der Linden grijpt me behoorlijk aan. Er zijn geen woorden om dergelijke ervaringen te verzachten. Wel de hoop dat dit soort dingen tot het verleden (gaan) behoren.

Wij hebben j.l. Zaterdag 3 Oktober via een livestream in de zaal van Partycentrum de Lokhorst, de onthulling van het monument van de merwedegijzelaars mee kunnen maken, de plechtigheid was op het grote scherm duidelijk te zien en te horen,het was ondanks de regen die gestaag naar beneden kwam, heel indrukwekkend! Dank aan de kunstenaar die door middel van het kunstwerk een duidelijk beeld heeft geschetst van het drama in 1944, en de verwerking na de tweede wereldoorlog ,en uiteraard dank aan alle mensen die door hun inspanning dit Monument mogelijk hebben gemaakt. Wilma, Wil en Henk de Kluijver.

Ik ben zaterdag bij de onthulling geweest met mijn man. De regen was enorm. Het beeld heel mooi, geweldig dat t'er gekomen is. Deze mensen hebben dat verdiend. Ik was erg trots op hem. Hij was veel met Bas Egas bezig om bepaalde dingen voor elkaar te krijgen. We weten dat hij veel heeft meegemaakt maar hij was altijd voor andere mensen bezig.

Hij maakte het leven mooi!

M.v.g.

N Dame

Gisteren met dochter de onthulling in Sliedrecht bijgewoond.
Wat was dat indrukwekkend. Heel veel regendruppels die misschien wel de tranen symboliseerden van al deze mannen. Tranen die zij zelf niet konden 'laten'.
Anja, dank voor je jarenlange 'strijd'. Het resultaat is een prachtig eerbetoon aan al de merwedegijzelaars.
Ook mooi dat je moeder dit nog kon meemaken.
Mvg
Dick de Bruin

Ik stond net voor het nieuwe (gisteren) onthulde monument in Werkendam.
Indrukwekkend is het! en zeer mooi gemaakt. thuis deze website opgezocht zodat ik de betekenis er ook van begrijp.

Namens mijn schoonmoeder Jozina van der Knaap
Die niet genoemd wordt in het verhaal: Jacob van der Knaap. Zij was het die het gezin op jonge leeftijd verzorgde omdat moeder van der Knaap niet instaat was voor haar eigen gezin te zorgen. Jozina was toen al getrouwd en had een zoon, en dan verzorgde ze haar moeder en ook nog 3 zusters en 5 broers erbij een groot gezin dus, het waren zware tijden voor haar. In die tijd werden er al 3 broers uit het gezin geplaatst en naar een tehuis in Utrecht gebracht om het gezin te ontlasten. Dit mag ook wel gemeld worden vond ik.

Ik heb zojuist een hartje geplaatst bij mijn lieve vader, Pieter Adrianus Vermeij. Hij was één van de Merwedegijzelaars die tijdens de razzia vanuit Dordrecht naar kamp Amersfoort is overgebracht. Op 6 juli 1944 is hij gelukkig vrijgelaten. Hij heeft over deze verschrikkelijke tijd nooit tegen ons kunnen praten. Wat wij weten is van zijn broer Bas.
Bedankt voor dit digitale document.
Lieseth van Asch-Vermeij

Wat een mooie website, complimenten daarvoor.
Deze zomer waren wij in kamp Amersfoort met een foto van mijn oom Jan Cornelis Zwets. Hij was één van de vele Merwedegijzelaars die gevangen werden gezet in kamp Amersfoort. Gelukkig heeft hij het overleefd.
We mogen nooit vergeten wat hier is gebeurd en hoe groot de zinloosheid is van een oorlog.

Mijn vader was Abrham Looij en reeds overleden. Ik sluit mij aan bij het schrijven van dhr van Leeuwen: " vroeger" werd er meestal niet meer gesproken over de oorlog. Men ging gewoon door met het leven. En men vroeg er ook niet naar. Maar velen waren voor het leven getekend. Ook met zwijgen werd de oorlog aan een volgende generatie doorgegeven. Gelukkig wordt het zwijgen steeds meer doorbroken en komt er meer aandacht voor dit zwarte deel van het verleden. Deze website is een mooi document waarin het lot van de Merwede gijzelaars en de gevolgen mooi zijn beschreven. Geschreven vanuit liefde voor een vader en met respect voor allen die tot de Merwede gijzelaars hebben behoord.

Just found this website by accident after trying to find info about my father Jan Willem Baelde for a long time. I am so moved to read it as he said very little about it. I was in my 30's before he told us. I would like to get the book and an English translation of his section. Thank your work on this Anje

" vroeger" werd er meestal niet meer gesproken over de oorlog. Men ging gewoon door met het leven. En men vroeg er ook niet naar. Maar velen waren voor het leven getekend. Ook met zwijgen werd de oorlog aan een volgende generatie doorgegeven. Gelukkig wordt het zwijgen steeds meer doorbroken en komt er meer aandacht voor dit zwarte deel van het verleden. Deze website is een mooi document waarin het lot van de Merwede gijzelaars en de gevolgen mooi zijn beschreven. Geschreven vanuit liefde voor een vader en met respect voor allen die tot de Merwede gijzelaars hebben behoord.

Mijn vader Kees Visser is in 1944 door de Duitsers tijdens de Merwerazzia in Sliedrecht opgepakt en afgevoerd naar Amersfoort en daarna naar Braunschweig gebracht om dwangerbeid te verrichten.
Na terugkomst in Sliedrecht in juni 1945 moest hij als dienstplichtig militair hetzelfde jaar naar Indonesie en heeft daar 3 jaar in dienst gelegen..
Mijn vader heeft nooit gepraat over beide perioden waarin hij veel ontberigen heeft meegemaakt. Hij is jong gestorven op 47 jarige leeftijd.
Mijn moeder heeft hem 40 jaar overleefd en is altijd alleen gebleven.
Ik gedenk beiden samen met mijn zus Tineke en broer Kees als een lieve vader en moeder.

Jaap v d Knaap was een Broer van mijn Moeder ,en onze Oma heeft er veel verdriet van gehad .

Dit mogen dit niet vergeten

Mijn moeder vertelde ook nog dat ze helemaal op de fiets vanaf Werkendam bij Karel in kamp Amersfoort een pakje met sneden brood heeft gebracht.